Belevenissen in Amerika

zaterdag 24 november 2012

Mission complete

De trip zit er op.

Het Engels is bijgespijkerd (en Britse uitspraken zijn vervangen door Amerikaanse).
Ik heb de verkiezingen meegemaakt en gezien hoe Obama uiteindelijk toch glansrijk de winnaar werd
Het pakket met Hollandse lekkernijen van moeder Eveline persoonlijk overgedragen aan haar zoon Jochem die in New York studeert.
Ik heb het leven van de Amerikaan en veel van zijn eigenaardigheid, gastvrijheid en vriendelijkheid van dichtbij meegemaakt.

Let's go home!

vrijdag 23 november 2012

Na een aantal weken moet ik er nog steeds aan wennen: je gaat hier in Amerika niet naar de wc of toilet, nee je gaat naar de restroom (openbaar) of naar de bathroom (prive). Die woorden wekken bij mij toch andere associaties op. En begrijp het niet verkeerd: je kan zeker niet uitrusten in de restroom. Ze zijn in de stad niet zo gemakkelijk te vinden. Wel in alle koffietentjes (voor het gemak maar Starbucks genoemd) of restaurants. Maar doorgaans is er in een Starbucks maar 1 toilet. Bedoeld voor de mannen, vrouwen, gehandicapten en het personeel! Dus meestal is het een kwestie van Line up en een portie geduld.

De koffiebekercultuur

Over de koffiebekers in het straatbeeld ben ik ook nog steeds verbaasd. Of je nu in een opgepropte metro staat, je gehaast alle gangen en trappen van de metro door moet om op tijd op je werk te komen. Of dat je op een zonnige zondag een wandeling in het park maakt: je loopt gewoon met een beker in je hand. Wat soms knap onhandig is omdat je in je andere hand je smartphone paraat hebt. Ook dat beeld van smartphone in de hand en oordoppen in zie ik hier nog meer dan in Nederland.

Voor de koude winterdagen zijn er prettige handschoenen voor uitgevonden, met blote vingers (touchscreen werkt niet met een handschoen aan). Die heb ik ook gekocht, in verschillende kleuren.....

Musea

Het Guggenheim museum is aan de buitenkant een opvallende verschijning in het straatbeeld. De ligging is ook goed gekozen: uitzicht op het Central Park. In deze periode is er een tentoonstelling van Picasso: Black & White.

In veel Europese musea mag je foto's maken. In Amerika niet. De suppoosten hebben het er druk mee. Al die gasten (Japanners...), met kleine mobieltjes. Voor je het weet hebben ze weer zo'n unieke Picasso op de plaat vereeuwigd. En misschien gaan ze die dan wel kopiëren. En verkopen in hun eigen land. Kaarten kopen mag. En daar kun je dan ook weer foto's van maken.
Mooi hoor, daar in Guggenheim.

Museum of Tolerance

Een ander interessant museum is Museum of Tolerance (Motny). Dit is een nieuw museum en met hightech apparatuur ingericht. Het museum daagt bezoekers uit om na te denken over rascisme, de holocaust, kinderarbeid etc. Veel video in een state-of-the-art multimedia omgeving. Zoals de Millenium Machine, een digitaal stemsysteem voor groepen bezoekers.

Dramatiek en security

Dramatiek bij het ontbijt

Vanmorgen een doosje eieren gekocht en bij het openen, kwam er een pamfletje tevoorschijn. Van de eigenaar van de eierboerderij, wiens getalenteerde dochter suïcide had gepleegd. De eierboer, de vader, wil een zelfhulpgroep oprichten voor lotgenoten met dezelfde psychiatrische diagnose als zijn dochter, manische depressie. Hij roept via dit pamflet die hij in zijn eigen eierdozen stopt, mensen op om hun ervaringen te delen.
Ik neem aan dat er tijdens menig ontbijt over gesproken wordt. Publiekelijk drama. Op z'n Amerikaans?

Security

Op een trap in een metrostation

Tijdens mijn heenreis heb ik de strenge veiligheidsmaatregelen al aan den lijve ondervonden die Amerika oplegt aan reizigers.Maar ook in het land zelf moet je talloze keren door detectiepoortjes, moeten jassen en riemen uit om bijvoorbeeld een museum in te komen. Rugzakken mogen meestal niet mee naar binnen. En de hele dag gillende sirenes van politie en brandweer. Verder in de stad voortdurend heli's in de lucht, die rond de grote gebouwen cirkelen. En op stations wordt er geregeld omgeroepen dat, als je een verdacht pakje ziet staan, je dit moet melden.
Misschien geeft het wel een veilig gevoel. Grote Broer waakt en beschermd.

donderdag 22 november 2012

Thanksgiving

Vandaag was het Thanksgiving, een nationale feestdag in Amerika en Canada. Het is de dag waarop dank wordt gezegd (traditioneel aan God) voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen. In de USA wordt deze dag gevierd op de vierde donderdag in november.
Thanksgiving wordt gevierd met de hele familie en er wordt veel gereisd om bij elkaar te kunnen zijn. Omdat het in de VS op een donderdag valt, krijgen de meeste werknemers ook vrijdags vrij. Daardoor wordt een familiereünie en vakantie van 4 dagen mogelijk.

Central Park. Veel gezinsleven op deze zonnige Thanksgiving day

Het is traditie om op Thanksgiving kalkoen te eten. Traditionele bijgerechten zijn aardappelpuree, zoete aardappels, sperziebonen, cranberries en als nagerecht pecannotentaart en pompoentaart.

Van mijn gastvrouw in Boston, Bernice, hoorde ik ook dat het voor hen een echte familiedag is. Naast het met elkaar eten, besteden ze ook veel aandacht aan het bedenken van iets waarover je je dank uitspreekt naar elkaar.

In een stad als New York waar alles dagelijks 24 hour doorgaat, is het een bijzondere belevenis dat nagenoeg alles gesloten is op Thanksgiving. Een enkel koffietentje was open (the good old Starbucks!).
In de loop van de middag ging een enkele winkel toch wel weer open. En dan op naar de climax, de start om 12 uur vannacht van Black Friday. De beroemde dag van stunten met prijzen!

De alcoholshop

Een alcoholshop, voor het kopen van een fles wijn

In Amerika is alcohol duur en moeilijk te krijgen. Sinds de invoering van de National Minimum Drinking Age Act of 1984 is de leeftijdsgrens waarbij je alcohol mag kopen in alle staten 21 jaar.

Zoals bij ons in de coffeeshop, schuiven ze hier de wijn door een loket

Bier is wel in een supermarkt te koop, maar alles boven de 6% alcohol, koop je in speciaalzaak. Deze alcoholshops zien er vaak sjofel uit. Voor een simpele fles wijn betaal je al gauw iets tussen 8 en 12 euro. En een flesje bier in de supermarkt kost iets van 2,50. Het lijkt er op dat men dit efficiënte maatregelen vindt voor alcoholmatiging. Maar schijn bedriegt. Onder jongeren wordt heel veel gedronken. De belangrijkste reden voor de hoge leeftijdsgrens is het hoge aantal verkeersongelukken onder jongeren. Die omzeilen de leeftijdsgrens met gemak. Iedereen onder de 21 jaar heeft een fake ID.

Originele advertentie in de Metro

Verder mag je in het openbaar, op straat, geen alcohol drinken. Maar dat kun je ook gemakkelijk omzeilen. Op straat en in het openbaar vervoer is het heel gebruikelijk om met een (thermos)koffiebeker in je hand te lopen. Ik hoorde eens iemand zeggen dat daar lang niet altijd koffie in zit.